~ PREMIERA ~ Hugo
________________
Nie pamiętam już, kiedy po raz ostatni widziałem światło dnia.
​Od lat ciężkie chmury dławią niebo, a ziemia, którą znaliśmy, zapadła się pod wodą.
​Miasto, w którym się urodziłem, było niegdyś pełne życia — teraz spoczywa w bezdennej ciszy i mroku. Fale pochłonęły wszystko, co było nam drogie. Tylko strzępy domów wynurzają się z odmętu, niczym dłonie wyciągnięte ku niebu w bezgłośnym błaganiu.
​Czasem mam wrażenie, że coś czai się pod powierzchnią, śledzi nas niewidzialnym wzrokiem. Jakby potop nie był tylko karą, lecz powrotem tego, co od zawsze kryło się w głębinach — ciemności starszej niż my sami.
​Ci, którzy wciąż oddychają, pogrążają się w milczeniu. Ich spojrzenia są puste, pozbawione nadziei, martwe za życia.
​A jednak ja wciąż piszę.
Bo jeśli zamilknę, kto zaświadczy, że istnieliśmy?
Hugo
​
______________________
​To jest historia ostateczna. Opowieść o człowieczeństwie w obliczu katastrofy, o ciężarze winy i desperackiej próbie odkupienia.
​Historia Huga, który przekracza granice dla ostatniej szansy na wykupienie.
​Spektakl, który zostawia ślad — mocny, wzruszający i bardzo prawdziwy.